Kickstart
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

∆ єνєяℓαѕтιηg.

2 plaatsers

Ga naar beneden

∆ єνєяℓαѕтιηg. Empty ∆ єνєяℓαѕтιηg.

Bericht van Valar Morghulis ma 23 dec 2013 - 21:13

∆ єνєяℓαѕтιηg. 8s3
THRANDUIL
Het was een zonnige dag. De zonnestralen schenen langs het hoge bladerdek, kleurde het gras heldergroen en deed de buitenkant van het paleis schitteren. De Elvenking schreed door zijn hoge hallen, een kroon versierd met bessen en herfstbladeren op zijn hoofd. Hij ging gekleed in een prachtig en gedetailleerd zijde gewaad, zijn eiken staf had hij bij de troon gelaten. Met zijn handen achter zijn rug liep hij door de poorten naar buiten, liet de zon even zijn egale gezicht verwarmen en liep toen verder het rijk in.

Hij was op weg naar de Tuinen, die gek genoeg niet bij het kasteel lagen, maar iets verderop, aan de wilde rivier die door Mirkwood heen liep. Hij bekeek zijn rijk van onder zijn dikke wenkbrauwen, zag hoe elven langskwamen, jong en oud, blond van haarkleur, roodbruin.... Alles was vredig, maar Thranduil kon het kwaad voelen loeren. Het was Mirkwood al binnengedrongen, hij wist dat. Het maakte de koning maar weinig uit, zolang hij het maar buiten zijn rijk kon houden. De Elven in Mirkwood stonden bekend als minder wijs en gevaarlijker, maar ze waren niet alleen maar gevaarlijker, ze waren ook taaier. Hij kon, met zijn sublieme leger, de reuzenspinnen uitroeien en de Orcs die door het bos trokken doden. Wat er in de rest van de wereld gebeurde maakte hem op het moment niet uit.

Toen hij in de Tuinen aankwam werd hij begroet door de zoete geur van rozen en andere bloemen. Er was een eeuwige lente in de Tuinen, of zo voelde het. Het duurde niet lang voordat hij de aanwezigheid van een andere elf voelde. Hij nam een paar stappen verder, zijn rug naar de ander toe terwijl hij de wilde stroming van de rivier observeerde. Hij wist wie achter hem stond. ‘Hallo, Helchon, sprak hij met zijn zilveren stem, ‘Het gaat zo te zien goed met je. Hoe is je vader?’ Hij keek neer op de Elf die lange tijd in een van zijn cellen gezeten had. Hij wist dat de moord zo lang geleden niet door hem was gepleegd. Een Orc-lichaam was gemeld bij de koning en hij had zijn soldaten het order gegeven het lichaam te vernietigen. Hij wist ook dat de Elf zijn vader een gevoelig onderwerp was, maar Thranduil was koning. Het maakte hem vrij weinig uit wat gevoelige onderwerpen waren voor wie.
396 WORDS || HELCHON
Valar Morghulis
Valar Morghulis

Aantal berichten : 78
Registratiedatum : 20-12-13
Woonplaats : asgard
Naam : the elvenking → valar morghulis

Terug naar boven Ga naar beneden

∆ єνєяℓαѕтιηg. Empty Re: ∆ єνєяℓαѕтιηg.

Bericht van AngelOfTheLord di 24 dec 2013 - 11:33


∆ єνєяℓαѕтιηg. 28s4vaf

Helchon keek uit over de grote tuinen. Het was echt een prachtig beeld, dat kon je niet gaan ontkennen. De zon die erbij scheen maakte het uitzicht nog eens zo mooi. Zonder echt te letten op wat er voor hem was liep hij verder. Zijn handen had hij in zijn broekzakken gestoken. Ergens had hij niet gedacht dat er nog volk zou zijn. Toen hij voor zich een figuur zag staan schrok hij dan ook een klein beetje en moest hij meteen halt houden om niet tegen de Elf aan te lopen. Achteraf gezien was het maar goed ook dat hij niet tegen de Elf was aangelopen.

De eerste paar seconden toen dat de elf voor Helchon zich had omgedraaid stond hij daar gewoon stil en na te denken over wat hij moest zeggen. Hij was  sowieso al het stille type dat niet snel iemand zou aanspreken, maar de elf voor hem maakten alles nog stukken erger. Het was niet zomaar iemand; het was de Koning. Normaal gezien zou je hem niet snel buiten zijn kasteel zien, laat staan dat hij je aansprak. Als Helchon zich gewoon had omgedraaid en weg was gewandeld zat hij nu niet in deze situatie, maar nu kon hij er niet meer aan veranderden. Op dat moment leek het hem het beste om een kleine buiging te maken en dat deed hij dan ook. Hij boog een klein beetje terwijl hij zijn gezicht op de grond gericht hield. ‘Goededag.’ Zei Helchon op zijn beurt voor dat hij zijn rug weer rechte en Thranduil weer aankeek. Hij wou wel proberen om de blik van de Elf te ontwijken maar het zou onbeleefd overkomen dus dwong hij zichzelf om Thranduil aan te blijven kijken. Toen dat hij over Helchon zijn vader begon keek hij toch weg. ‘I-ik heb geen idee Meneer, ik heb hem al heel lang niet meer gezien.’ Hij probeerde een glimlach op zijn gezicht te doen verschijnen maar meer dan één mondhoek kreeg hij haast niet omhoog. Al een hele tijd was het contact tussen de twee verslecht. In het begin was het gewoon minder praten, maar toen ging het over tot negeren en nu zagen ze elkaar niet meer. Helchon ging ook geen moeiten niet meer doen, iedere keer als hij dat deed mislukten het toch. Waarom zou hij dan nog langer proberen de aandacht van zijn vader te krijgen? Het liefst dacht hij ook niet aan de man, en ergens had hij ook het gevoel dat de Elfen koning die voor hem stond dat maar al te goed wist. Natuurlijk kon het hem niets schelen. De drang om daar was over te zeggen was bij Helchon groot, maar wijselijk hield hij zijn mond. Het leek het beter om geen ruzie te maken met de Elf.
AngelOfTheLord
AngelOfTheLord

Aantal berichten : 253
Registratiedatum : 14-12-13
Leeftijd : 26
Woonplaats : Narnia 8D
Naam : L from Lisa c:

http:// http://iaml.jcink.net/

Terug naar boven Ga naar beneden

Terug naar boven


 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum